موتور فضاپیمای سایکی ناسا روشن شد
راستابلاگ: فضاپیمای «سایکی» ناسا با بیرون راندن زنون یونیزه شده، به آرامی به سمت سیارک هدف خود می رود.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، ناسا پیشرانه الکتریکی هال را در فضاپیمای «سایکی»(Psyche) روشن کرده است که حالا به آرامی به سمت یک سیارک غنی از فلز در کمربند اصلی سیارک ها حرکت می کند.
به نقل از ورج، ناسا اشاره کرد که سایکی حالا با گذشت ۶ ماه بعد از پرتاب در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ با یک موشک معمولی شرکت «اسپیس ایکس»(SpaceX)، در حالت «فول کروز»(Full Cruise) قرار گرفته است.
ناسا از سایکی برای آزمایش کردن ارتباطات فضای عمیق مبتنی بر لیزر استفاده نمود. این فضاپیما یک لیزر ارتباطی را از فاصله نزدیک به ۱۰ میلیون مایلی به زمین فرستاد که نخستین نمونه در نوع خود برای ناساست. انتظار می رود این سیارک تا سال ۲۰۲۹ به سیارک هم نام خود برسد، دو سال به دور آن بچرخد، داده ها را ببیند و آنها را به ناسا بفرستد. دانشمندان گمان می کنند سایکی در حقیقت هسته آغازین یک سیاره است که «خرده سیاره»(Planetesimal) نیز نامیده می شود.
پیشرانه یونی برای ناسا هم نسبتا جدید و هم بسیار قدیمی است. آژانس قبل از نخستین پرواز فضانوردان آمریکایی به ماه، روی این فناوری کار کرده است و نخستین پیشرانه یونی خودرا در سال ۱۹۶۴ آزمایش کرد. پیشرانه های یونی با تحریک ذرات زنون، نیروی رانش را تولید می کنند و آنها را به بیرون می فرستند.
انواع متفاوتی از پیشرانه یونی وجود دارد؛ همچون پیشرانه های مغناطیسی هال که توسط سایکی استفاده می شود. مهندس ارشد فضاپیمای سایکی در سال ۲۰۱۸، یک توضیح مفصل را درباره ی تفاوت های بین پیشرانه های مغناطیسی هال و سایر پیشرانه های یونی نوشت.
ناسا برای نخستین بار از پیشرانه یونی به عنوان پیشرانه اصلی فضاپیما برای ماموریت «دیپ اسپیس ۱»(Deep Space ۱) در سال ۱۹۹۸ بهره برد که بطور ویژه برای آزمایش کردن فناوری های پیشرفته مختلف برای ماموریت های میان سیاره ای آینده انجام شد. در سال ۲۰۰۷، ماموریت «داون»(Dawn) نخستین ماموریت منحصرا علمی ناسا جهت استفاده کردن از پیشرانه های یونی بود و تا آن زمان که سوخت هیدرازین آن به اتمام رسید، پرواز کرد. بدون آنها، فضاپیما نمی توانست خودرا برای حفظ ارتباط با ناسا برگرداند.
نیروی محرکه یونی برای پرتاب موشک از زمین به اندازه کافی قوی نیست اما همچنان می تواند به مرور زمان به سرعت های بسیار بالایی برسد. ناسا می گوید که سایکی هم اکنون با سرعت ۲۳ مایل در ثانیه یا حدود ۸۴ هزار مایل در ساعت حرکت می کند و در نهایت به سرعت ۱۲۴ هزار مایل در ساعت خواهد رسید. پیشرانه هایی مانند پیشرانه سایکی عموما سودمند هستند برای اینکه نبودن قطعات متحرک کمک می نماید که آنها بادوام باشند و سوخت کمتری را مصرف کنند. بنابراین، آنها سبک تر هستند و می توانند برای به کار رفتن در فضاپیماهای کوچک تر استفاده شوند. بعلاوه، وقتی روشن می شوند، جذاب به نظر می رسند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب