کشف ۲۱ ستاره نوترونی که دور ستاره های خورشیدمانند می چرخند
راستابلاگ: داده های ماموریت «گایا»( Gaia) 21 ستاره نوترونی را کشف کردند که به دور ستاره های شبیه به خورشید می چرخند و بینش جدیدی از کهکشان به ما ارائه می کنند.
Qبه گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، گروهی از اخترشناسان در یک مطالعه پیشگامانه ۲۱ ستاره نوترونی را در مدار ستارگان مشابه با خورشید، همچون یک جفت نادر که رفتار و ایجاد این بقایای متراکم ستاره ای را روشن می کند، شناسایی نمودند.
به نقل از اسپیس، ستارگان نوترونی هسته های متراکمی هستند که بعد از انفجار ستاره های عظیم باقی می مانند. بطور سنتی تشخیص مستقیم آنها به سبب کم نور بودن آنها دشوار است. با این وجود، ماموریت گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا به پژوهشگران این امکان را داد تا تکان های ظریف ستارگان خورشیدمانند ناشی از کشش گرانشی ستاره های نوترونی درحال چرخش را ببینند.
کریم البدری استادیار نجوم در موسسه فناوری کالیفرنیا(Caltech) و دانشمند کمکی در مرکز ماکس پلانک آلمان می گوید: ماموریت گایا بطور مداوم آسمان را اسکن می کند و تکان های بیش از یک میلیارد ستاره را اندازه گیری می کند، بدین سبب شانس یافتن اجرام بسیار کمیاب نیز وجود دارد.
این پژوهش که در مجله The Open Journal for Astrophysics شرح داده شده، شامل یک تیم جهانی است و داده های رصدخانه های زمینی همچون رصدخانه W. M. Keck در هاوایی، رصدخانه La Silla در شیلی و رصدخانه Whipple در آریزونا را در بر گرفته است. این مشاهدات به تعیین جرم و مدار این ستارگان نوترونی پنهان کمک کردند.
سامانه های ستاره ای نوترونی که قبلاً در اطراف ستارگان خورشیدمانند شناسایی شده بودند، فشرده تر بودند که اغلب منجر به انتقال جرم بین ستاره ها می شد و موجب می شد ستاره نوترونی در پرتوهای ایکس یا طول موج های رادیویی درخشان بدرخشد. در مقابل، ستارگان نوترونی تازه کشف شده دورتر از شرکای خود، یعنی بین یک تا سه برابر فاصله زمین تا خورشید هستند. این فاصله از مبادله مواد جلوگیری می کند و آنها را تاریک و ساکت می کند.
البدری توضیح داد: اینها نخستین ستاره های نوترونی هستند که فقط به سبب تأثیرات گرانشی شان کشف شده اند.
این یافته های جدید درک فعلی از ایجاد سیستم های دوگانه را به چالش می کشند
این کشف، مدلهای فعلی ایجاد ستاره های دوتایی را به چالش می کشد، برای اینکه هنوز مشخص نیست که چگونه یک ستاره نوترونی و یک ستاره خورشیدمانند می توانند بعد از یک انفجار ابرنواختری از نظر گرانشی به هم متصل شوند.
البدری اذعان کرد که ما هنوز یک مدل کامل برای چگونگی ایجاد این دوتایی ها نداریم.
حساسیت ماموریت گایا به مدارهای وسیع، امکان شناسایی این سیستم های کمیاب را فراهم نمود که بیشتر آنها در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند. این فاصله در مقایسه با قطر ۱۰۰ هزار سال نوری کهکشان راه شیری نسبتا نزدیک است.
این یافته ها نشان میدهد که چنین جفت هایی بسیار نادر هستند، بطوریکه البدری تخمین می زند که از هر یک میلیون ستاره خورشیدمانند، تنها یکی از آنها یک ستاره نوترونی در مداری وسیع دارد.
البدری همین طور با بهره گیری از داده های گایا می خواهد سیاه چاله های خفته را که به دور ستاره های خورشیدمانند می چرخند، کشف کند. تیم او قبلاً دو سیاه چاله همچون Gaia BH1 که نزدیکترین سیاه چاله شناخته شده به زمین در فاصله ۱۶۰۰ سال نوری است را شناسایی کرده است.
البدری اشاره کرد: به وضوح شکاف هایی در مدلهای ما برای تکامل ستارگان دوتایی وجود دارد. پیدا کردن تعداد بیشتری از این همراهان تاریک و مقایسه آمار جمعیت آنها با پیش بینی های مدلهای مختلف به ما کمک می نماید تا نحوه ایجاد آنها را بیش از پیش دریابیم.
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب