کانگوروهای غول پیکری که 40 هزار سال پیش در استرالیا بودند
راستابلاگ: دانشمندان می گویند استرالیا 40 هزار سال پیش محل زندگی کانگوروهای غول پیکر بوده است، چونکه سه گونه فسیلی جدید به آنها فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه زندگی و رفتار کانگوروهای عظیم باستانی داده است.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، دیرینه شناسان بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ اسکلت های مختلفی از گونه های باستانی کانگورو را در استرالیا کشف کردند. حالا یک مطالعه جدید با تمرکز بر این بقایا، سه گونه کانگورو را که تا حالا ناشناخته و منقرض شده بودند، نشان داده است.
به نقل از آی ای، یکی از گونه های تازه شناسایی شده پروتمنودون ویاتور(Protemnodon viator) نام دارد که وزنی بیش از ۱۷۰ کیلوگرم داشته که حدودا دو برابر وزن بزرگترین گونه زنده از کانگوروها (کانگوروی قرمز با وزن حدود ۹۰ کیلوگرم) است.
دو گونه دیگر نیز متعلق به گونه پروتمنودون هستند که ۴۰ هزار سال پیش منقرض شده اند و مامکورا(mamkurra) و داوسونای(dawsonae) نام دارند.
دکتر آیزاک کِر، نویسنده اصلی این مطالعه و دیرینه شناس در دانشگاه لیندرز، می گوید: کانگوروهای زنده هم اکنون نیز حیوانات شگفت انگیزی هستند، بدین سبب فکر کردن به این که آن کانگوروهای باستانی غول پیکر چگونه بوده اند و چه رفتاری داشته اند، هیجان انگیز است.
معرفی سه گونه فسیلی کانگورو
تاریخچه گونه پروتمنودون به ۱۵۰ سال می رسد. ریچارد اوون، دیرینه شناس بریتانیایی که کلمه دایناسور را نیز ابداع کرد، نخستین گونه پروتمنودون را در سال ۱۸۷۴ کشف کرد.
یکی از گونه هایی که او به درستی توصیف کرد، کانگوروی پروتمنودون آناک(anak) بود که حدود ۱۳۱ کیلوگرم وزن داشت. مطالعات بیشتر گونه پروتمنودون روچوس(roechus)، یکی دیگر از کانگوروهای غول پیکر را که حدودا ۱۶۶ کیلوگرم وزن داشت، نیز نشان داد.
گونه تازه شناسایی شده ویاتور سنگین تر از آناک بوده و احیانا وزنی برابر یا بیش از روچوس داشته که آنرا به یکی از حجیم ترین گونه های فسیلی کانگورو که تا حالا کشف شده، تبدیل نموده است.
نویسندگان این مطالعه پیشنهاد می کنند که ویاتور در همان بخشهایی از استرالیای مرکزی زندگی می کرده که هم اکنون زیستگاه کانگوروی قرمز است. این کانگوروی غول پیکر دارای اندام های بلندی بوده که به آن اجازه می داده تا با سرعت مناسبی پرش کند و این نشان میدهد که احیانا می توانسته مسافت های طولانی را نیز طی نماید.
اما گونه دوم یعنی مامکورا فاقد چنین توانایی و کارایی بوده و استخوان های ضخیم سنگینی داشته است. بدین سبب با وجود داشتن جثه بزرگ، احیانا مانند خرموش کانگورویی امروزی حرکت می کرده است.
در حقیقت مامکورا احتمالاً به ندرت می پریده است و شاید تنها زمانی که مبهوت می شده، می پریده است.
سومین گونه فسیلی کانگورو که پژوهشگران شناسایی نمودند، داوسونای نام دارد. این نام به افتخار لیندال داوسون، دیرینه شناس و کانگورونویس مشهور استرالیایی گرفته شده است.
اعضای اینگونه می توانسته اند سریعتر و بهتر از مامکورا پرش کنند، اما نه به خوبی ویاتور. آنها مانند والابی های مردابی امروزی، کیسه داران کوچک و کانگورو مانندی بوده اند که در سواحل شرقی استرالیا زندگی می کرده اند.
با این وجود، بگفته پژوهشگران ممکنست اسرار بیشتری در رابطه با این کانگوروهای فسیلی وجود داشته باشد که نیاز به مطالعه بیشتر دارد.
شناسایی گونه های پروتمنودون آسان نیست
گونه پروتمنودون به مانند یک پازل است که قطعات آن در سراسر استرالیا پراکنده شده است. دیرینه شناسان بطور مکرر با فسیل های پروتمنودون در استرالیا مواجه می شوند، اما بیشتر اوقات آنها فقط استخوان های مجزا را می یابند و موفق به کشف یک اسکلت کلی نمی شوند.
این امر مقایسه فسیل ها و شناسایی گونه های جدید را دشوار می کند. حتی پژوهشگران برای مطالعه فعلی مجبور بودند از ۱۴ موزه در چهار کشور بازدید نمایند. آنها پنج سال را صرف تحقیق و پژوهش روی فسیل ها، عکس ها و سایر شواهد در محلهای مختلف کردند.
کِر می گوید: ما از بیش از ۸۰۰ نمونه جمع آوری شده از سراسر استرالیا و گینه نو عکسبرداری و اسکن سه بعدی کردیم، آنها را اندازه گیری، مقایسه و توصیف کردیم.
حالا پژوهشگران بعد از انجام همه این کارها، تازه تنها قسمتی از این پازل را کامل کرده اند. با این وجود، آنها معتقدند که یافته هایشان برای مطالعات آینده روی گونه پروتمنودون باارزش خواهد بود.
کِر اضافه کرد: احساس بسیار خوبی است که در نهایت آنرا به جهان عرضه نماییم. من واقعاً امیدوار هستم که انجام مطالعات بیشتر در مورد پروتمنودون کمک نماید، بدین سبب ما بتوانیم اطلاعات بیشتری از آن چه این کانگوروها انجام می دادند، دریابیم.
این مطالعه در مجله Megataxa انتشار یافته است.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب