كامیار عابدی مطرح كرد
پیشنهادی به جایزه های شعر
راستابلاگ: كامیار عابدی با تاكید بر این كه اعطای جایزه به یك دفتر شعر كار صحیحی نیست پیشنهاد می دهد جایزه ها هر سال چند كتاب را بعنوان برگزیده معرفی كنند.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، این منتقد و پژوهشگر ادبی اظهار داشت: تعداد شاعرانی كه از نظر معیارهای ادبی هر سال در یك سطح یا نزدیك به هم هستند زیاد است و همچنان كه قبل تر هم در چند گفت و گو اشاره كرده ام اگر جایزه های شعر هر سال سه یا حتی پنج دفتر شعر را بعنوان دفترهای برگزیده اعلام كنند، به حقیقتِ وضعیت شعر دوره ما نزدیك تر است، چون ممكنست گاهی دفتر شعری برگزیده شود كه مدت كوتاهی بعد از دریافت جایزه به سرعت از یادها برود. آیا چنین دفترهایی را به یاد ندارید؟
وی همینطور با بیان این كه از شعر و ادبیات در دوره های گذار نمی توان انتظار زیادی داشت، اظهار داشت: در دهه ۱۳۹۰ به ندرت صاحب نظرانی پیدا شده اند كه فضای شعر و ادبیات دوره شان را درخشان ارزیابی كرده باشند و همین نكته گویای موقعیت جایزه های شعر در این دهه است. با این همه باید رو به سمت آینده داشت و نباید به ناامیدی دل سپرد.
عابدی اضافه كرد: باید كار كرد و از وضعیت دشوار نهراسید، اما تكیه و تاكید بر عقل سلیم (كه با محافظه كاری فرق دارد) در ذوق ادبی نكته ای نیست كه بتوان آنرا فراموش كرد.
این منتقد با تاكید بر این كه جایزه های ادبی نیازمند گروهی علمی هستند كه هم داوران را انتخاب كنند و هم در زمینه موازین ادبی با داوران هم اندیشی داشته باشند، اظهار داشت: نمی توانیم با تصمیم های ناگهانی انتظار داشته باشیم كه به خرد جمعی در انتخاب شاعر و شعر موفق برسیم.
وی همینطور درباره كوتاه بودن عمر جایزه های ادبی بیان كرد: جایزه ادبی برای استمرار باید به نهاد تبدیل گردد، ولی ما در كشوری زندگی می نماییم كه نهادهای فرهنگی و ادبی به دلیلهای مختلف نحیف، گذرا و موقت هستند و اگر هم استمرار داشته باشند چنان تغییر شكل و هدف می دهند كه قابل شناسایی با شكل و هدف اولیه شان نیستند. جایزه های ادبی هم همین طورند. اداره جایزه های ادبی به مدیران كاردانی نیاز دارد كه از پی هم بیایند و كار را دور از سلیقه فردی و كار زودگذر با حضور كارشناسان واقعی پیش ببرند. نمی گویم چنین اشخاصی نیستند. البته هستند اما اندك اند و همان گروه اندك هم غالبا از بیم كارشكنی گروه های دیگر حاضر نیستند به میدان بیایند.
عابدی كه با ستاد خبری پنجمین جایزه شعر احمد شاملو گفت و گو می كرد تلاش دست اندركاران این جایزه برای تمركززدایی از پایتخت در انتخاب داور و هممچنین تمركززدایی از انتخاب اسامی معروف تر و شناخته شده در انتخاب مجموعه شعرها را در خور سپاس دانست و اظهار داشت: هر جایزه ای كه به شعر در معنای راستین كلمه توجه داشته باشد و خودرا از قید و بند پایتخت نشینی و هم استانی بودن و همشهری گری بیرون نگه دارد، درخور احترام است.
این پژوهشگر ادبی درباره معیارهای داوری شعر نیز بیان كرد: ما طرز فكرهای مختلفی در حوزه ادبی داریم كه طیف های وسیعی از سنت گرایان تا آوانگاردها را دربرمی گیرد. این نكته خودش مشكل به وجود می آورد. داوران باید از كدام گروه باشند؟ طبعا نه از این، نه از آن. اما پیدا كردن حد تعادل در داوری و داوران یكی از اشكالات است و غالبا سبب اعتراض و انتقاد صاحب نظران می شود.
او داوری كتاب های رسمی را به نسبت كتاب های چاپ نشده دقیق تر دانست و اظهار داشت: البته اگر كتابی به سبب كمی بودجه یا ممیزی یا هر دلیل دیگر به صورت رسمی منتشر نشده، و تعداد این كتاب ها زیاد باشد، می توان آنها را در طبقه بندی دیگری داوری و ارزیابی كرد. یا در بخش شعرهای منتشرنشده برای آنها جایزه خاصی درنظر گرفت.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب