سناریوی فرضی ناسا برای پیشگیری از برخورد سیارک به زمین
راستابلاگ: به گزارش راستابلاگ، کارشناسان ناسا یک سناریوی برخورد فرضی را آزمایش کرده اند تا برای جلوگیری از برخورد سیارک به زمین آماده شوند.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، برخورد یک سیارک بزرگ با زمین در آینده بعید است اما از آنجائیکه خسارت چنین رویدادی می تواند بسیار زیاد باشد، ناسا آزمایش های فرضی برخورد سیارک را هر دو سال یک مرتبه با کارشناسان و اعضای آژانس های فدرال و بین المللی انجام می دهد تا سناریوی برخورد را بررسی کند.
به نقل از ناسا، جدیدتری آزمایش فرضی برخورد سیارک در آوریل گذشته انجام گرفت و گزارش اولیه آن در ۲۰ ژوئن منتشر گردید.
ساختن یک سناریوی واقع بینانه و سودمند، کار ساده ای نیست. دانشمندان «مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین»(CNEOS) در «آزمایشگاه پیش رانش جت» ناسا که در ردیابی و تعیین مدار سیارک ها و دنباله دارها و کشف خطرات تهدیدکننده زمین متخصص هستند، نقش مهمی را در طراحی این آزمایش ها از ۱۱ سال پیش بر عهده داشته اند.
«پل چوداس»(Paul Chodas) مدیر مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین اظهار داشت: این سناریوهای فرضی، پیچیده هستند و برای طراحی آنها تلاش زیادی صورت می گیرد. بنابراین، هدف ما اینست که آنها را برای شرکت کنندگان و تصمیم گیرندگان سودمند و چالش برانگیز نماییم تا فرآیندها و روش های خویش را به سرعت به نتیجه برسانند و خلأهای موجود در دانش جامعه دفاع سیاره ای را رفع کنند.
سناریوی برخورد
سناریوی ماه آوریل بدین سان بود که یک سیارک فرضی کشف شده است و ۷۲ درصد احتمال دارد در ۱۴ سال آینده با زمین برخورد کند. مکانهای احتمالی برخورد شامل مناطق پرجمعیت آمریکای شمالی، اروپای جنوبی و آفریقای شمالی هستند اما هنوز ۲۸ درصد احتمال دارد که سیارک به زمین برخورد نکند. بعد از چندین ماه ردیابی، سیارک بسیار نزدیک به خورشید حرکت می کند و رصدهای بیشتر را برای هفت ماه بعد ناممکن می سازد. تصمیم گیرندگان باید بفهمند که چه کاری انجام دهند.
«اداره هماهنگی دفاع سیاره ای»(PDCO) ناسا، اداره واکنش «سازمان مدیریت بحران فدرال آمریکا»(FEMA) و «اداره امور فضایی»(OES/SA) وابسته به وزارت امور خارجه آمریکا این رزمایش را سرپرستی کردند. طی دو روز در ماه آوریل، شرکت کنندگان در «آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز»(APL) که میزبان این رویداد بود، گردهم جمع شدند تا واکنش های بالقوه ملی و جهانی را به این سناریو بررسی نمایند.
«تریک دالی»(Terik Daly) پژوهشگر لابراتوار فیزیک کاربردی جانز هاپکینز و مسئول هماهنگی این آزمایش اظهار داشت: این یک تمرین بسیار موفق بود که در آن نزدیک به ۱۰۰ شرکت کننده از سازمان های دولتی آمریکا و برای نخستین بار، کارشناسان بین المللی دفاع سیاره ای حضور داشتند. برخورد یک سیارک، نتایج شدید ملی و بین المللی را به همراه خواهد داشت. ازاین رو اگر این سناریو به صورت واقعی اجرا شود، ما به همکاری بین المللی نیاز داریم.
واقعیت در مقابل تخیل
مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین در حقیقت مدار هر جرم شناخته شده نزدیک به زمین را محاسبه می کند تا ارزیابی هایی را در رابطه با خطرات احتمالی برخورد آینده در پشتیبانی از برنامه دفاع سیاره ای ناسا عرضه نماید. گروه مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین برای واقعی ساختن این سناریو، همه مشاهدات را در ماه های منتهی به تاریخ آزمایش شبیه سازی کردند و محاسبات تعیین مداری را برای شبیه سازی احتمال برخورد به کار بردند.
«داوید فارنوکیا»(Davide Farnocchia) مهندس ناوبری مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین و سرپرست طراحی مدار سیارک اظهار داشت: در این برهه از زمان، برخورد احتمال داشت اما هنوز قطعی نشده بود و عدم قطعیت قابل توجهی در اندازه جرم و محل برخورد وجود داشت. جالب بود که ببینیم این مورد چگونه بر انتخاب های تصمیم گیرندگان تاثیر می گذارد و جامعه بین المللی چگونه امکان دارد به یک تهدید واقعی در ۱۴ سال بعد واکنش نشان دهد.
روش هایی برای منحرف کردن سیارک
آماده سازی، برنامه ریزی و تصمیم گیری، محورهای اصلی هر پنج آزمایشی بوده اند که در ۱۱ سال قبل انجام شده اند و پرسش هایی را در رابطه با سناریوهای احتمالی مطرح کرده اند که به شرح زیر هستند.
۱. آیا میتوان یک فضاپیمای شناسایی را به سمت سیارک فرستاد تا اطلاعات بیشتری در مورد مدار آن جمع آوری کند و اندازه و جرم آنرا بهتر تعیین کند؟
۲. آیا کوشش برای منحرف کردن سیارک بگونه ای که به زمین برخورد نکند، امکان پذیر است؟
روش دوم با «آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه» یا «دارت»(DART) بررسی گردید که در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ با سیارک «دیمورفوس»(Dimorphos) برخورد کرد و مسیر حرکت آنرا کمی تغییر داد.
بیشتر بخوانید:
فضاپیمای ناسا خویش را به سیارک "دیمورفوس" کوبید
روش های دیگر انحراف سیارک هم در طول آزمایش در نظر گرفته شدند اما هر مأموریت انحراف یا شناسایی به سال ها آماده سازی نیاز دارد و مستلزم استفاده از رصدخانه های پیشرفته است که بتوانند سیارک های خطرناک را در اسرع وقت شناسایی کنند. تلسکوپ «نقشه بردار اجرام نزدیک به زمین» یا «نئو سرویور»(NEO Surveyor) ناسا یکی از این رصدخانه هاست. این تلسکوپ فضایی فروسرخ که توسط آزمایش پیش رانش جت مدیریت می شود و برای پرتاب در اواخر سال ۲۰۲۷ برنامه ریزی شده است، سیارک های روشن و تاریک همچون سیارک هایی را که به دور خورشید می چرخند، شناسایی خواهد نمود. نئو سرویور با این کار از اهداف اداره هماهنگی دفاع سیاره ای برای کشف هرگونه سیارک خطرناک در اسرع وقت پشتیبانی می کند تا زمان بیشتری برای پرتاب یک مأموریت انحراف سیارک به سمت تهدیدات احتمالی وجود داشته باشد.
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب