تلسکوپ هابل یک مسابقه طناب کشی کیهانی رصد کرد
راستابلاگ: راستابلاگ: تلسکوپ فضایی هابل ناسا نگاهی به یک سوی طناب کشی کیهانی ده ها میلیون ساله بین دو کهکشان انداخته است.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، این رقابتی است که ممکنست هیچ گاه یک برنده آشکار در آن مشخص نشود برای اینکه این دو کهکشان به خوبی می توانند در آخر این رقابت گرانشی با هم ادغام شوند.
کهکشانی که هابل به تصویر کشیده است، کهکشان مارپیچی ان جی سی ۵۴۲۷(NGC 5427) است. این کهکشان همراه با کهکشان مارپیچی دیگری با اندازه مشابه به نام ان جی سی ۵۴۲۶(NGC 5426)، دوگانه آرپ ۲۷۱(Arp271) را می سازند که در فاصله حدود ۱۳۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سنبله قرار دارد.
در صورتیکه ان جی سی ۵۴۲۶ در این تصویر خارج از کادر است، اثرات آن به وضوح مشخص است. در سمت راست در قسمت پایینی کهکشان مارپیچی، خطی از گاز، غبار و ستارگان دیده می شود که از ان جی سی ۵۴۲۷ دور می شوند.
این دو کهکشان که با هم آرپ ۲۷۱ نامیده می شوند، حدود ۱۳۰ هزار سال نوری در فضا امتداد دارند که تقریباً ۱.۳ برابر عرض کهکشان راه شیری ما است.
آرپ ۲۷۱ توسط ستاره شناس بریتانیایی ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۵ کشف شد و به شکل گسترده توسط طیف وسیعی از تلسکوپ های زمینی و فضایی، همچون تلسکوپ ویکتور ام بلانکو(Víctor M. Blanco) واقع در شیلی مورد مطالعه قرار گرفت.
بلانکو نمای کاملی از این طناب کشی کیهانی بین این دو کهکشان ارائه کرد که به تصویر هابل از ان جی سی ۵۴۲۷ این امکان را می دهد تا بطور کامل در حوزه حل شود.
دانشمندان مطمئن هستند که این تعامل برای چندین میلیون سال آینده ادامه خواهد داشت. آن چه هنوز از مشاهدات آرپ ۲۷۱ معین نیست این است که آیا تعامل گرانشی آنها موجب می شود که این دو کهکشان به هم نزدیک شوند، برخورد کنند و ادغام شوند یا خیر.
ستاره شناسان می توانند برهمکنش گرانشی را ببینند که موجب می شود گاز بین این کهکشان ها به اشتراک گذاشته شود و این موجب ایجاد ستاره های جدید می شود. خیلی از این ستارگان جدید را می توان در طناب کشی کیهانی از گاز و غبار که این دو کهکشان در جریان است، مشاهده کرد.
رصد برهم کنش کهکشان ها به دانشمندان نمایی از اتفاقی را می دهد که راه شیری و کهکشان همسایه آن، آندرومدا در پیش دارند و در آینده ای دور با هم برخورد می کنند.
این دو کهکشان مارپیچی با سرعتی در حدود ۱۰۷۹ هزار و ۸۷۰ کیلومتر در ساعت به یکدیگر نزدیک می شوند که تقریباً ۴۵۰ برابر حداکثر سرعت یک جنگنده جت F-۱۶ لاکهید مارتین است. اما آنها هنوز ۲.۵ میلیون سال نوری فاصله دارند که باید پیش از ملاقات و ادغام طی ۴.۵ میلیارد سال آینده آنرا طی کنند.
وقتی این ادغام اتفاق بیفتد، چه اتفاقی برای منظومه شمسی می افتد؟
دانشمندان ادغام کهکشان ما و آندرومدا را در سال ۲۰۰۶ شبیه سازی کردند و دریافتند که ممکنست خورشید و منظومه شمسی به سمت سیاهچاله عظیم در قلب کهکشان راه شیری، موسوم به کمان ای* Sagittarius A* (Sgr A* پرتاب شود.
بعد از این، بسته به این که ستاره ما چقدر به سیاهچاله نزدیک شود، دو اتفاق می تواند رخ دهد. اگر ستاره ما به اندازه کافی به ابرسیاهچاله ۴.۵ میلیون برابر خورشید نزدیک شود، ممکنست توسط نیروهای گرانشی عظیم آن متلاشی شود.
از جانب دیگر، اگر خورشید در مداری به دور این سیاهچاله بیفتد، ممکنست آنقدر سریع به اطراف بچرخد که بطور کلی از کهکشان راه شیری به بیرون پرتاب شود.
با مطالعه کهکشان های دارای برهمکنش دانشمندان می توانند شبیه سازی های بهتری بسازند که به ما نشان میدهد آیا منظومه شمسی و خورشید به چه سرنوشتی گرفتار می شوند.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب