نخستین زیستگاه فراخورشیدی انسان می تواند گردان باشد!
راستابلاگ: دانشمندان پیشنهاد می کنند که یک زیستگاه در حال چرخش در مدار ˮسرسˮ می تواند نخستین زیستگاه انسان خارج از منظومه شمسی باشد.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، پژوهشگران می گویند، یک ابرماهواره دیسک شکل می تواند انسان را در نخستین کلونی خارج از منظومه شمسی میزبانی کند.
تعدادی از محققان موسسه هواشناسی فنلاند، استقرار یک ابرماهواره دائمی را به دور سیاره کوتوله "سرس"(Ceres) که یک سیارک و کوتوله بزرگ در کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری است، پیشنهاد دادند.
آنها می گویند این زیستگاه انسانی می تواند بعنوان پایه ای برای اکتشاف بیشتر کیهان عمل کند و می تواند با بهره گیری از مواد استخراج شده از خود "سرس" ساخته شود.
علاقه مندان به رمان علمی-تخیلی و مجموعه تلویزیونی معروف "The Expanse" با مفهوم زیستگاه انسانی که به دور "سرس" می چرخد، بیگانه نیستند. جهان داستانی این رمان و سریال تولید شده از روی آن، حول نخستین زیستگاه خارج از زمین بشریت موسوم به "ایستگاه سرس" که در مدار این سیاره کوتوله است، می گردد.
پژوهشگران به فراوانی نیتروژن در جو این سیاره کوتوله اشاره می کنند؛ ماده ای که می تواند ایجاد یک جو شبیه به زمین را فراهم آورد.
دانشمندان در مقاله خود که این هفته در پایگاه arXiv بارگذاری شد، جزئیات پیشنهاد خودرا برای استقرار یک ابرماهواره دیسک شکل متشکل از ماهواره های چرخان کوچک تر ارایه داده اند. این اجزاء بوسیله اتصال دهنده های مغناطیسی به یکدیگر متصل می شوند.
دانشمندان همین طور بمنظور تولید جاذبه مصنوعی مشابه زمین، پیشنهاد چرخش این ابرماهواره را به دور "سرس" داده اند. این ابرماهواره باید فقط در ۶۶ ثانیه یک دور کامل این سیاره کوتوله را دور بزند تا جاذبه مصنوعی خودرا حفظ کند.
برای حمل و نقل در اطراف این ابرسازه نیز پژوهشگران وسایل نقلیه شبیه به قطار موسوم به "Maglev" را پیشنهاد داده اند تا به آسانی به این زیستگاه متصل شوند و این پایگاه انسانی را به هم متصل نگه دارند.
پژوهشگران همین طور یک آسانسور فضایی را برای انتقال مواد از "سرس" و مجموعه ای از آینه های استوانه ای بزرگ را پیشنهاد می کنند که همزمان با محافظت از این زیستگاه در مقابل شهاب سنگ های کوچک، نور خورشید را بر روی آن منعکس می کند.
یکی از مزایای بزرگی که پژوهشگران می گویند "سرس" نسبت به زمین دارد این است که هیچ بلای طبیعی در این سیاره کوتوله وجود ندارد و فضای کافی جهت زندگی انسان ها در آن وجود دارد. این سکونتگاه همین طور می تواند بعنوان پایه ای عمل کند که بشر می تواند با بهره گیری از آن، نقاط دوردست فضا را کشف و کاوش کند.
"سرِس اولین سیاره کوتوله کشف شده و بزرگ ترین سیارک در کمربند سیارکی و بین مدار مریخ و مشتری است. قطر آن ۹۴۵ کیلومتر است و از نظر بزرگی سی و سومین جرم شناخته شده سامانه خورشیدی است. سرس یک سوم جرم کمربند سیارکی را تشکیل می دهد و تنها جرم شناخته شده کمربند سیارکی است که دارای تعادل هیدرواستاتیکی است. قدر ظاهری سرس از زمین بین ۶٫۷ تا ۹٫۳ است و بدین سبب حتی در درخشان ترین حالت، چنان تاریک است که با چشم غیرمسلح دیده نمی گردد، مگر اینکه آسمان به شدت تاریک باشد.
سرس در تاریخ اول ژانویه ۱۸۰۱ توسط "جوزپه پیاتسی" در پالرمو ایتالیا کشف شد. ابتدا بعنوان یک سیاره در نظر گرفته شد، اما در دهه ۱۸۵۰ زمانی که اجرام دیگری در مدار مشابه کشف شدند بعنوان یک سیارک طبقه بندی شد.
هسته سرس از سنگ و گوشته آن از یخ تشکیل شده است و ممکنست اقیانوسی از آب مایع در زیر لایه ای از یخ داشته باشد. سطح سرس احتمالاً مخلوطی از یخ آب و مواد معدنی مختلف هیدراته مثل کربنات ها و رس است. در ژانویه ۲۰۱۴، انتشار بخار آب از مناطق مختلف سرس کشف شد. این مسئله غیرمنتظره بود، چون انتشار بخار آب از خاصیت های ستاره دنباله دار است و اجرام بزرگ در کمربند سیارکی این خاصیت را ندارند.
"دان" فضاپیمای رباتیک ناسا در ششم مارس ۲۰۱۵ وارد مدار سرس شد. عکسهایی که در ژانویه ۲۰۱۵ در صورتیکه این فضاپیما به سرس نزدیک می شد، گرفته شد و وضوح آنها بیش از تصاویر گذشته بود و نشان داد که سرس سطحی پوشیده از آتشفشان دارد.
پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: انگیزه ما داشتن یک شهرک با جاذبه مصنوعی در مدار سرس است که امکان زندگی فراتر از زمین را فراهم می آورد.
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب