سلسله نشستهای چالش كرونا و زندگی مومنانه،
جایگاه حدیث شریف حسین منی و انا من حسین در شناخت مقام امام
راستابلاگ: قم دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه تهران به تشریح و تحلیل از روایت ˮ حسین منی و انا من حسین ˮ پرداخت.
حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی مهدوی راد دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه هران و دبیر کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در پنجاه و هشتمین نشست از سلسله نشست های مجازی " کرونا و زندگی مومنانه" که به همت دانشکده الهیات پردیس فارابی دانشگاه تهران و جهاد دانشگاهی واحد قم برگزار شد، با ارائه بحث موضوع تحلیلی نو از روایت " حسین منی و انا من حسین " عنوان کرد: آنچه که در بین میراث نبوی بسیار مشهور است روایت " حسین منی و انا من حسین" است که در بیشترین طرق روایی شامل خاصه و عامه آمده و مورد گفت و گوهای زیادی نیز قرار گرفته است.
وی ادامه داد: قسمتی از روایت تحت عنوان " حسین منی" که رسول اکرم (ص) در آن می فرمایند حسین از من است برای اینکه فرزند من است و در بخش دیگر " انا من حسین" که می فرمایند من از حسین هستم جای بحث دارد و علما در این خصوص با تحلیل های گوناگونی مواجه گشته اند. شاید معروف ترین و پذیرفته شده ترین آنها کلام مرحوم آیت الله کاشف الغطاء باشد که می گوید مراد این است که اسلام نبوی الحدوث و حسینی البقا است، بدین معنا که درست است که اسلام را رسول الله رقم زدند و فرمان خداوند را به مردم ابلاغ کردند و این آیین به نام و ازآن رسول الله (ص) است اما از طرف دیگر با کنش های گوناگونی مواجه گردید و در یک برهه زمانی در آستانه فروپاشی بود که با قیام امام حسین (ع) بقای آن تضمین شد.
دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران افزود: تحلیل آیت الله کاشف الغطاء گرفتار اشکال و نقد می شود برای اینکه روایاتی تحت عنوان " علی منی و انا من علی " و " وهم منی و انا منهم" نیز وجود دارد، البته شایان ذکر است که تعداد طرقی که روایت " حسین منی و انا من حسین " را ذکر کرده اند با سایر روایات قابل مقایسه نیست و بیشتر است. نگاه دقیق به این مساله فقط ازآن فقید علم و تحقیق، محدث امین و محقق شریف، محمدباقر بهبودی است که در نشستی جداگانه باید به آن پرداخت.
وی با اعلان اینکه دایره جهل محدودتر از علم و حکمت است، اظهار داشت: در روایات ما زمانی که عقل و جهل در تقابل قرار می گیرند عقل نوعی خردمندی دوراندیشانه، کنش هضم مآبانه، فرجام نگرانه و هوشمندانه است در مقابل جهل حرکت بی بنیاد، بی اساس و بدون توجه به فرجام است.
حجت الاسلام والمسلمین مهدوی راد درباب حادثه کربلا و مسیر اصلی حرکت حق مداران و حق گستران ینی رسولان و انبیای الهی، اظهار نمود: امام حسین(ع) فرمودند که خروج من به دنبال شر آفرینی و فساد جویی نیست و من خواهان ظلم و ستم بر کسی نیستم فقط می خواهم که در امت جدم اصلاح ایجاد کنم.
ایشان سپس با اشاره به سخن امام حسین(ع) تحت عنوان " أسیرُ بِسیرَهِ جدی و ابی علی ابن ابی طالب"، افزود: حرکت امام، کنش سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایشان در آن برهه زمانی مطابق نقشه راه حرکت رسول الله و علی ابن ابی طالب (ع) بوده است.
دانشیار پردیس فارابی اشاره کرد: آیه نهم سوره احقاف که تحت عنوان " قُل ما کُنتُ بِدعًا مِنَ الرُسُل..." خطاب به پیغمبر اکرم (ص) می فرماید به مخاطبان خود بگو که من تافته جدا بافته نیستم، بلکه حلقه ای از حلقه های انبیای الهی برای هدایت مردم هستم، یعنی مسیر همان مسیر و جهت همان جهت است. حال اگر این آیه را کنار آیه 105 سوره مبارکه انبیاء تحت عنوان " لَقَد کَتَبنا فی الزبور من بعدَ الذکر ان الارضَ یرثُها عبادی الصالحون " قرار دهیم، مشهور آنچه که در بین تحلیلگران مطرح شده این است که ما در زبور نوشتیم پس از آن که در ذکر نوشته بودیم که زمین را صالحان به ارث می برند، به شکلی تاویل به دوره حکومت حضرت مهدی (عج) نیز دارد.
وی افزود: " ذکر" در اینجا برمبنای تمام تفاسیر موجود یا لوح محفوظ یا تورات است یا الواحی از الواح انبیا یا مضامیر و یا حتی قرآن است. همین طور گفته شده که "بعد" تشریفی است نه زمانی. به نظر من همچنان که بعضی از مفسران احتمال دادند و برخی مانند فخر راضی و یکی از مفسران شیعه زیدی تصریح کردند ذکر همان ذکر است یعنی همان که تمامی انبیا بخاطر آن فرمان بعثت گرفتند.
حجت الاسلام والمسلمین مهدوی راد تشریح کرد: علامه مجلسی در شرح کتاب کافی یعنی "مرآة العقول" در بخشی که مربوط به ذکر است می گوید تمام ارسال رسل و انزال کتب و بسیج انبیاء برای ذکر است. بدین سبب دامنه ذکر محدود نیست و ذکر یعنی یاد آوردن هر آن چیزی که برای انسان در راه زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اعتقادی او به کار می آید، طبق همان آهنگی که کلام امام علی (ع) در خطبه اول نهج البلاغه عنوان نمود " وَ یُذَکِّرُهُم مَنسِیَّ نِعمَتِهِ..." پیامبران باید به یاد بیاورند که کیستند، کجایند، به کجا مرتبط اند و چه باید بکنند.
وی اشاره کرد: زمانی که امام حسین (ع) فرمودند حرکت من در این قیام بر پایه سیره جدم است، یعنی بر پایه همان سیره ای که انبیا حرکت کردند است و سرلوحه این قیام آگاه و بیدار کردن مردم است. روشنگری ابعاد بسیار گسترده ای دارد که یکی از این ابعاد اصلاح و تحریف زدایی است که این خود داستان جداگانه ای دارد.
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه پردیس فارابی اظهار داشت: اگر بخواهیم به ابعاد گسترده قیام نگاه نماییم باید به این روایت صادق آل محمد دقت کنیم که امام (ع) فرموده اند من با تامل و تدبر دریافتم تمام دانشی که برای بشر و حیات طیبه او مفیدست چهار مورد است: اول خداشناسی یعنی سرچشمه اصلی زندگی و قبله روح را بشناسیم، دوم شناخت هر آن چیزی که خداوند برای کرامت و رسیدن به قله در اختیار انسان قرار داده است، سوم اینکه باید بدانیم خداوند از ما چه خواسته و چهارم لطمه شناسی و معرفتی که نشان میدهد چگونه از این دانش ها بهره مند شویم.
وی افزود: امام حسین (ع) قیام کردند تا به به جامعه آن دوران بگویند که اگر حاکمیت در دست بنی امیه باشد فاتحه اسلام خوانده می شود و از بین خواهد رفت.
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب