دانشمندان برای حل مشکل زباله های فضایی دست به دامن سازمان ملل شدند
به گزارش راستابلاگ، یک گروه بین المللی از محققان از سازمان ملل می خواهند که محافظت از مدار زمین را در اهداف توسعه پایدارش قرار دهد.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، محققان به سرپرستی کارشناسان لابراتوار پیشرانش جت ناسا، دانشگاه لیموث در بریتانیا و دانشگاه تگزاس در آستین، فکر می کنند که افزودن فضا به دستور کار سازمان ملل برای توسعه پایدار، زمینه محافظت از فضا را تقویت می کند. در سالهای اخیر این به موضوعی مبرم تبدیل گشته است.
به نقل از اسپیس، ظهور ابرصورت های فلکی که ناوگانی متشکل از صدها یا هزاران ماهواره کوچک است و اتصال اینترنتی را فراهم می کنند یا سیاره ما را از بالا نظارت می کنند، منجر به افزایش تصاعدی تعداد ماهواره ها شده است. حدود ۱۵ سال قبل، به سختی هزار ماهواره به دور سیاره ما می چرخیدند. این تعداد از آن زمان تابحال بیشتر از ۱۰ برابر شده است و انتظار می رود که همچنان به رشد خود ادامه دهد. همانطور که ماهواره ها به انتهای مأموریت خود می رسند، به زباله های خطرناکی تبدیل می شوند که می توانند با سایر اجسام در مدار برخورد کنند و در نتیجه انبوهی از قطعات زباله ایجاد می شود.
ملیسا کوین (Melissa Quinn)، مدیر کل شرکت آگاهی موقعیت فضایی Slingshot Aerospace که بخشی از این ابتکار عمل است، می گوید: افزودن یک هدف توسعه پایدار بطور دقیق تر برای فضا، گامی دگرگون کننده در محافظت از یکی از حیاتی ترین محیط های زمین خواهد بود. فضا دیگر یک مرز بی حد و حصر نیست، بلکه منبعی محدود است که تحت فشار فزاینده فعالیتهای انسانی قرار گرفته است.
نزدیک به ۷۰ سال از پرتاب نخستین ماهواره تاریخ یعنی اسپوتنیک روسیه می گذرد و بشریت در خیلی از جنبه های زندگی مدرن همچون پخش تلویزیونی، اتصال به اینترنت و ناوبری ماهواره ای به فناوری فضایی تکیه کرده است.
کوین می گوید: این فقط به خاطر حفاظت از فضا به خاطر خودش نیست. این در مورد اطمینان از اینست که سیستم هایی که ما روزانه به آنها تکیه می نماییم، انعطاف پذیر، عادلانه و در دسترس برای نسل های آینده باقی بمانند. یک برنامه اختصاصی خواهد توانست سرعت همکاری جهانی مورد نیاز برای رویارویی با این چالش را افزایش دهد.
دستور کار سازمان ملل برای توسعه پایدار که در سال ۲۰۱۵ تدوین شد، شامل ۱۷ هدف توسعه پایدار می باشد که شامل پایان دادن به گرسنگی و فقر، بهبود دسترسی به مراقبت های بهداشتی و آموزش برای جمعیت جهانی؛ تضمین برابری جنسیتی، دسترسی به آب سالم و بهداشت و محافظت از آب و هوا می شود.
محققان فکر می کنند یکی از اهداف موجود، به مشکل فضا مربوط می شود. برنامه شماره ۱۴ بر محافظت از حیات دریایی تمرکز دارد و آلودگی اقیانوس های جهان را با آلودگی پلاستیکی زیر پوشش قرار می دهد. این مشکل زیست محیطی که به سختی قابل حل است، شبیه مسئله رو به رشد زباله های فضایی است.
آنها در اطلاعیه ای گفتند: محققان فکر می کنند که درسهای آموخته شده از مدیریت زباله های دریایی می تواند به پیشگیری از بحران سیاره ای دیگری پیش از این که خیلی دیر شود، کمک نماید.
توماس داولینگ (Thomas Dowling)، مدرس سنجش از دور و علوم زمین فضایی در دانشگاه اوکلند در نیوزلند، می گوید: در گذشته نه چندان دور، اقیانوس های ما بعنوان منابع بی نهایت برای غارت و ریختن زباله های بی شمار درنظر گرفته می شدند. ما حالا می دانیم که این دیدگاه بشدت اشتباه بوده است و خیلی از محیط های دریایی حالا به زمینهای بایر تبدیل گشته اند و تخمین زده می شود که سالانه بیشتر از هشت میلیون تُن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس می شود.
سالهاست که کارشناسان پایداری فضایی زنگ خطر را در مورد افزایش مقادیر زباله های فضایی در اطراف زمین به صدا در آورده اند. بر اساس گزارش آژانس فضایی اروپا، هم اکنون حدود ۴۰ هزار و ۵۰۰ قطعه زباله فضایی خارج از کنترل بزرگتر از ۱۰ سانتی متر، تا ۱.۱ میلیون قطعه بین یک تا ۱۰ سانتی متر و ۱۳۰ میلیون قطعه کوچکتر از یک سانتی متر وجود دارد.
این قطعات با سرعتی نزدیک به پنج مایل در ثانیه (۸ کیلومتر در ثانیه) دور سیاره ما می چرخند و هر چیزی را که سر راهشان باشد، تهدید می کنند. بعضی از کارشناسان اخطار داده اند که پدیده خطرناکی به نام «سندرم کسلر» که یک آبشار غیرقابل توقف از برخوردها است که در آن هر تصادف قطعاتی تولید می کند که به فضاپیماهای بیشتری صدمه می زند، در شرف وقوع است.
کوین می گوید: افزایش سریع استقرار ماهواره ها منجر به افزایش ریسک برخورد و ایجاد زباله شده است. در سال ۲۰۲۴، ما شاهد افزایش ۱۷ درصدی سالانه در میانگین تعداد برخوردهای نزدیک زباله ها در مدار پایین زمین به ازای هر ماهواره بوده ایم. با وجود بیشتر از ۱۲ هزار و ۵۰۰ فضاپیما که حالا در مدار سیاره ما درحال چرخش هستند، همچون بیشتر از ۳۳۰۰ ماهواره غیرفعال، نیاز فوری و هماهنگ به اقدامی جهانی برای اطمینان از ایمنی و پایداری فضا داریم.
علاوه بر مشکل زباله های فضایی، محققان جوی نگران تاثیرات احتمالی ورود مجدد ماهواره ها به جو زمین هستند. سوختن جوی ماهواره ها در طول سقوط آنها بر فراز زمین، اکسید آلومینیوم تولید می کند که می تواند ازن اتمسفر را از بین ببرد و توانایی آن در بازتاب نور خورشید توسط زمین را تغییر دهد.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب