سم کشنده حلزون دریایی می تواند ناجی بیماران دیابتی شود
راستابلاگ: در اعماق وسیع و مرموز اقیانوس، جایی که تعدادی از مرگبارترین موجودات سیاره زمین زندگی می کنند، دانشمندان گزینه غیرمنتظره ای را برای مبارزه با دیابت و اختلالات هورمونی کشف کرده اند. یک مطالعه جدید نشان میدهد که یک حلزون دریایی سمی که به داشتن نیش کشنده اش شناخته می شود، راز قدرتمندی در خود دارد و آن سمی است که می تواند روش درمان بیماریهای خاص را متحول کند.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، حلزون دریایی مخروطی(Conus geographus) یک شکارچی معمولی نیست. این جانور بجای استفاده از نیروی خشن برای گرفتن طعمه، از روشی موذیانه استفاده می نماید که تلفیقی از سموم است که عملکرد بدن قربانیان را مختل می کند و آنها را درمانده و خوردن آنها را آسان می کند. با این وجود، در این ترکیب مرگبار ماده قابل توجهی نهفته است، ماده ای که یک هورمون انسانی را شبیه سازی می کند و پتانسیل ایجاد داروهای پیشگامانه ای دارد.
به نقل از اس اف، دانشمندان دانشگاه وتا و همکاران بین المللی آنها با انتشار کار خود در مجله Nature Communications، عنصری را در زهر حلزون شناسایی کرده اند که مانند سوماتواستاتین (somatostatin)، یک هورمون انسانی که مسئول تنظیم قند خون و سایر فرآیندهای بدن است، عمل می کند. آن چه که واقعا اعجاب انگیز است این است که این سم تولید شده از حلزون که به نام کنسواتین (consomatin) شناخته می شود، فقط هورمون را شبیه سازی نمی کند، بلکه از نظر ثبات و خاصیت از آن پیشی می گیرد و آنرا به یک گزینه فوق العاده برای تولید دارو تبدیل می کند.
چگونه یک سم کشنده می تواند به یک داروی نجات دهنده تبدیل شود؟
سوماتواستاتین در انسان به عنوان یک نوع تنظیم کننده اصلی عمل می کند و تضمین می نماید که سطح قند خون، هورمون ها و سایر مولکول های حیاتی از کنترل خارج نمی شوند. با این وجود، کنسوماتین، نسخه حلزونی این هورمون، دارای مزایای منحصر به فردی است. برخلاف سوماتواستاتین انسانی که با چندین پروتئین در بدن تعامل دارد، کنسوماتین فقط یک پروتئین خاص را با دقت دقیق هدف قرار می دهد. این هدف گیری دقیق به این معنا است که کنسوماتین بطور بالقوه می تواند برای تنظیم سطح قند خون و هورمون با عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای موجود استفاده گردد.
کنسوماتین همین طور نسبت به هورمون انسانی پایدارتر است و به سبب وجود اسید آمینه غیرمعمول در بدن ماندگاری بیشتری دارد که آنرا در مقابل تجزیه مقاوم می کند. برای پژوهشگران داروسازی، این خاصیت یک معدن طلا است برای اینکه می تواند منجر به توسعه داروهایی شود که مزایای طولانی تری را برای بیماران ارائه می کنند، دفعات مصرف دارو را کم می کنند و نتایج کلی درمان را بهبود می بخشند.
در صورتیکه ممکنست نگاه کردن به زهر برای الهام گرفتن در تولید دارو غیرمعمول به نظر برسد، اما ثابت شده است که این رویکرد فوق العاده نتیجه بخش است. همانطور که دکتر هلنا صفوی، دانشیار بیوشیمی در دانشگاه یوتا و نویسنده ارشد این مطالعه توضیح می دهد، جانوران سمی مانند حلزون دریایی مخروطی میلیونها سال فرصت داشته اند تا سموم خودرا برای هدف قرار دادن مولکول های خاص در طعمه خود تنظیم کنند. این دقت تکاملی دقیقا همان چیزی است که این سموم را در جستجوی داروهای جدید بسیار باارزش می کند.
کنسوماتین در محیط طبیعی خود در کنار سم دیگری در سم حلزون مخروطی که شبیه انسولین است، کار می کند تا قند خون طعمه حلزون را به شدت کم کند. این کار، ماهی ها را در حالت تقریباً کما قرار می دهد که قادر به فرار از چنگ مرگبار حلزون نخواهند بود. با مطالعه کنسوماتین و شریک مشابه انسولین آن، پژوهشگران براین باورند که می توانند راه های جدیدی را برای کنترل سطح قند خون در انسان کشف کنند که بطور بالقوه منجر به درمان های بهتر برای دیابت می شود.
هیجان انگیزتر این احتمال است که سم حلزون مخروطی حاوی سموم اضافی هنوز کشف نشده باشد که قند خون را نیز تنظیم می کند.
این مولکول های کشف نشده می توانند راه را برای نسل جدیدی از داروهای دیابت هموار کنند و میلیونها نفر را در سرتاسر جهان امیدوار کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب