ارتباط موفقیت آمیز سیستم لیرزی ناسا با فرودگر هندی ویکرام
به گزارش راستابلاگ، ارتفاع سنج لیزری ناسا که روی «مدارگرد شناسایی ماه» نصب شده است، با موفقیت توانست با فرودگر قمری «ویکرام» هندوستان ارتباط برقرار کند.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، برای نخستین بار روی سطح ماه، پرتو لیزر بین یک فضاپیمای درحال گردش ناسا و یک دستگاه کوچک نصب شده روی فرودگر «ویکرام»(Vikram) متعلق به «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) منتقل و منعکس شد. این آزمایش موفق، راه را برای سبک جدیدی از مکان یابی دقیق اهداف روی سطح ماه هموار می کند.
به نقل از ناسا، «مدارگرد شناسایی ماه»(LRO) ناسا در روز ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳ ساعت سه پس از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی، ارتفاع سنج لیزری خویش را به سمت ویکرام نشانه گرفت. زمانیکه مدارگرد پالس های لیزری را فرستاد، فرودگر در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از مدارگرد، نزدیک دهانه «منزینوس»(Manzinus) در ناحیه قطب جنوب ماه قرار داشت. بعد از اینکه مدارگرد نور منعکس شده از یک بازتابنده کوچک ناسا را که روی ویکرام نصب شده ثبت کرد، دانشمندان ناسا متوجه شدند که روش آنها کارآمد بوده است.
فرستادن پالس های لیزری به سمت یک جسم و اندازه گیری کردن مدت زمانیکه طول می کشد تا نور به عقب بازگردد، روشی است که معمولاً برای مکان یابی کردن ماهواره های حاضر در مدار زمین استفاده می شود، اما دانشمندان می گویند که استفاده کردن از این روش به صورت معکوس -فرستادن پالس های لیزر از یک فضاپیمای درحال حرکت به یک فضاپیمای ثابت برای مکان یابی دقیق آن- کاربردهای زیادی در ماه دارد.
«شیائولی سان»(Xiaoli Sun) سرپرست گروه مأموریت «مرکز پرواز فضایی گادرد» ناسا که بعنوان بخشی از مشارکت بین ناسا و سازمان تحقیقات فضایی هند، بازتابنده نصب شده روی ویکرام را توسعه داده است، اظهار داشت: ما نشان داده ایم که می توانیم بازتابنده خویش را از روی سطح ماه به مدار آن انتقال دهیم. مدار ماه، گام بعدی برای بهبود این روش است تا بتواند برای مأموریت هایی که می خواهند در آینده از این بازتابنده ها استفاده کنند، به یک امر عادی تبدیل گردد.
بازتابنده کوچک اما قوی ناسا معروف به «آرایه بازتابنده لیزری«(LRA)، تنها پنج سانتی متر عرض دارد و دارای هشت منشور است که در یک قاب آلومینیومی گنبدی شکل قرار گرفته اند. دانشمندان می گویند این دستگاه ساده و بادوام، به برق و به تعمیر و نگهداری نیازی ندارد و می تواند چندین دهه دوام بیاورد. پیکربندی آن به بازتابنده امکان می دهد تا نوری را که از هر جهت وارد می شود، به سمت منبع خود منعکس کند.
بازتابنده ها را میتوان برای خیلی از کاربردها در علم و اکتشاف بهره برد و در واقع، از دوران مأموریت «آپولو»(Apollo) در ماه استفاده شده اند. بازتابنده های دوران آپولو که به اندازه چمدان بودند، با انعکاس نور به زمین نشان دادند که ماه با سرعت ۳.۸ سانتی متر در سال از سیاره ما دور می شود.
این نسل جدید از بازتابنده های ریز حتی کاربردهای بیشتری نسبت به پیشینیان بزرگتر خود دارند. در «ایستگاه فضایی بین المللی»(ISS)، از آنها بعنوان نشانگرهای دقیقی استفاده می شود که به فضاپیماهای تحویل دهنده محموله کمک می کنند تا به صورت مستقل به ایستگاه متصل شوند.
آنها در آینده می توانند فضانوردان مأموریت «آرتمیس»(Artemis) را در تاریکی به سطح ماه هدایت کنند یا به مکان یابی فضاپیماهایی بپردازند که پیش تر روی سطح ماه فرود آمده اند و به فضانوردان یا فضاپیماهای بدون سرنشین کمک کنند تا در کنار آنها فرود بیایند.
پیش از این که بازتابنده ها بتوانند ماه را روشن کنند، باید کارهای بیشتری صورت گیرد. بزرگترین مانع برای پذیرش فوری آنها اینست که ارتفاع سنج مدارگرد شناسایی ماه که ۱۳ سال بیشتر از زمان مأموریت اصلی خود کار کرده، تنها سیستم لیزری است که هم اکنون به دور ماه می چرخد اما این مدارگرد برای مکان یابی دقیق هدف طراحی نشده بود. ارتفاع سنج معروف به نام «لولا»(LOLA) از سال ۲۰۰۹، مسئول نقشه برداری از توپوگرافی ماه به منظور آماده سازی شرایط برای مأموریت ها به سطح ماه بوده است.
«دنیل کرمونز»(Daniel Cremons) دانشمند مرکز پرواز فضایی گادرد اظهار داشت: ما دوست داریم لولا این هدف کوچک را که نشان دادن آن دشوار است، مشخص نماید. ما هشت بار سعی کردیم تا با بازتاب کننده نصب شده روی ویکرام تماس بگیریم.
لولا با فرستادن پنج پرتو لیزر به سمت ماه و اندازه گیری مدت زمانیکه طول می کشد تا هر یک به عقب بازگردد، کار می کند. هر چه نور سریع تر برگردد، فاصله بین لولا و سطح کمتر می شود و در نتیجه، ارتفاع در آن ناحیه بالاتر می رود. هر پرتو لیزر از ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری، منطقه ای به وسعت ۱۰ متر را پوشش می دهد. از آنجائیکه شکاف های بزرگی بین پرتوها قرار گرفته، تنها یک شانس کوچک وجود دارد که پالس لیزر بتواند در هر عبور مدارگرد ماه از روی کاوشگر، با یک بازتابنده تماس پیدا کند.
ارتفاع سنج ها برای تشخیص دادن دهانه ها، سنگ ها و صخره ها و همچنین، ترسیم کردن نقشه های جهانی از ماه عالی هستند، اما برای دستیابی مداوم به هدف ایده آل نیستند. یک لیزر که در آینده به آرامی و به صورت مداوم، سطح ماه را بدون هیچ شکافی در پوشش دادن می کاود، به بازتاب کننده های کوچک کمک می نماید تا قابلیت خویش را نشان دهند.
گروه مأموریت بازتابنده های مینیاتوری ناسا هم اکنون به استفاده کردن از ارتفاع سنج لیزری ادامه می دهند تا به اصلاح کردن موقعیت اهداف روی سطح بخصوص فرودگرها کمک کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب