باید در مورد نحوه دفع ماهواره ها تجدید نظر شود
دانشمندان می گویند باید در مورد نحوه بازنشستگی و رها کردن ماهواره ها تجدید نظر نماییم، چونکه روش های فعلی برای مردم روی کره زمین خطرناکست.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، هر آنچه که بر روی زمین بالا می رود روزی پایین می آید و این در مورد ماهواره ها نیز صدق می کند.
تعدادی از محققان با تجزیه و تحلیل نحوه ورود مجدد ماهواره ها به جو زمین و سوختن آنها، همچون مواردی که قسمت هایی از آنها با کره زمین برخورد می کند، دریافتند که این خطر درحال بحرانی شدن است.
البته این بدان معنا نیست که انسان ها با سقوط قطعاتی از ماهواره ها به زمین، مورد به هدف خوردن قرار می گیرند، اما این بقایا، خطر برخورد ماهواره ها را بیشتر می کند که می تواند مانع یا حتی فاجعه ای برای ماموریت های مداری آینده باشد. البته که ماهواره هایی که بدون کنترل از مدار خود بیرون بروند، می توانند خطراتی را برای اموال یا جان تعدادی از مردم در سطح زمین ایجاد کنند. مانند موشک چینی که بتازگی بدون کنترل به زمین بازگشت و خوشبختانه با کسی یا چیز خاصی برخورد نکرد و قضیه ختم به خیر شد.
در مجموع بنظر می رسد حالا زمان آن فرا رسیده است که در نحوه دفع ماهواره ها تجدید نظر نماییم.
تعداد ماهواره های ساخت بشر که توسط شرکتها و نهادهای خصوصی و دولتی به مدار زمین پرتاب شده از اوایل قرن ۲۱ افزایش شایان توجهی یافته است و ادامه کارهای عمده در فضا از شرکتها و آژانس های فضایی نظیر "اسپیس ایکس"، "بلو اوریجین" و ناسا موجب ایجاد یک هرج و مرج سیستماتیک و تراکم مداری در مدار زمین آهنگ(ژئوسنکرون-GSO) و مدار نزدیک زمین(LEO) شده است.
مدار نزدیک زمین منطقه مهمی است، برای اینکه دسترسی نسبتاً کم هزینه و ارزان را برای عملیات های ماهواره ای مانند سنجش ازراه دور، مشاهدات زمینی و مخابرات فراهم می آورد. در مقابل، مدار زمین آهنگ برای استقرار ماهواره های پیش بینی آب و هوا، پخش تلویزیونی و ارتباطات جهانی مناسب می باشد.
اما گسترش سریع کارهای فضایی منجر به افزایش تعداد ماهواره های غیرفعال در مدار زمین شده است. بطور معمول، ماهواره های موجود در مدار نزدیک بوسیله ورود مجدد به جو زمین، می سوزند. اما ماهواره های مستقر در مدار زمین آهنگ، مدار متوسط زمین(MEO) یا مدار بسیار بیضوی(HEO) به استراتژی های مداخله جویانه برای دفع نیاز دارند.
بر طبق این مطالعه جدید، ماموریت های GSO توسط آژانس فضایی اروپا با افزودن ۲۳۵ کیلومتر دیگر(دورترین موقعیت در مدار) که ماهواره های غیرفعال را در "مدار گورستان" قرار می دهد، به انتها می رسند. اما پژوهشگران پیشنهاد می کنند که ماهواره های واقع در مدارهای MEO و HEO باید به منطقه ای منتقل شوند که "انحراف گرانشی خورشیدی" بتواند یک مسیر طولانی مدت برای انها بوجود آورد که در نهایت آنها را به یک مسیر ورود مجدد طبیعی به جو بکشاند. البته مطالعات قبلی این احتمال را تجزیه و تحلیل کرده اند، اما ورود مجدد به جو، مستلزم ارزیابی خطر برای هر فضاپیما است که پژوهشگران با بهره گیری از یک مجموعه نرم افزاری به نام "فینیکس" آنرا مورد بررسی قرار دادند.
"فینیکس" یک کد است که ورود مجدد به جو و از میان رفتن پیکربندی های فضاپیما را با نمایش آنها بعنوان تلفیقی از قطعات اولیه تجزیه و تحلیل می کند. دانشمندان برای محاسبه خطر تلفات زمینی، منطقه ای که ماهواره از هم می پاشد و اجزای تشکیل دهنده آن پراکنده می شوند را برمبنای مکان های فرود یا برخورد احتمالی تحلیل کردند. نرم افزار "فینیکس" علاوه بر خاصیت های مواد، جزییات دقیق تری مانند شرایط تجزیه و ارتفاعی را که صفحات خورشیدی در آن تخریب می شوند نیز در نظر می گیرد.
نتایج دانشمندان نشان داد که استفاده از تکنیک های طراحی کنترل شده و نیمه کنترل شده برای ورود مجدد ماهواره های واقع در GSO لازم است.
مطالعات بیشتری مورد نیاز است، برای اینکه دمای بالا در مراحل اولیه ی ورود مجدد می تواند ماهواره ها یا فضاپیماها را خیلی زود متلاشی کند و مساحت فرود احتمالی بقایا را تغییر دهد.
در مجموع بنظر می رسد با ادامه گسترش شبکه های ماهواره ای بزرگ با سرعتی بی سابقه و ورود ایستگاه های فضایی بیشتر به مدار زمین و شکل گیری صنعت گردشگری فضایی، نیاز به طراحی مسئولانه ماهواره ها برای به حداقل رساندن خطر برخورد در حضور پایدار انسان در مدار زمین بسیار مهمست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب