فریادمان سر اصغر فرهادی بر سر چیست؟
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - یادداشت فرزین پورمحبی
چند روز پیش اصغر فرهادی جایزه بزرگ جشنواره کن را گرفت البته اندازه بزرگی جایزه فقط یک عدد است و این که جایزه گرفته شده از یک جشنواره بین المللی بوده و یا آن جشنواره پس از اسکار معتبرترین جشنواره در عرصه فیلم بوده هم؛ به درک! اصلا خاک بر سر هر چه جایزه است در همه جشنواره ها؛ چون به هر حال حاصل انتخاب چند تا سلیقه داوری است و اشتباه داوری هم جزو بازی است؛ خصوصا جوایز جهانی فیلم که از دم یا مرده شور برده اند و گیرندگان شان مرده خور و یا «سیاه نما» دوستند و دگرباش و پر از مرض و مملو از هدف مندی و غرض!
- پرچم بالاست اما واکنش ها هدفمندتر از جشنواره های مساله دار است!
با وجود همه این داستانها فکر نمی کنید وقتی باری به هر جهت یک ایرانی توانسته یک چیزی را در یک جایی ببرد که چندین نفر دیگر در دنیا نتوانسته اند آن را ببرن، آیا این داستان حداقل قد حس خوب واکس زدن به کفش های مان نمی تواند غرور ملی ما را در این بحران آب، آب یاری کند؟ مگر نه این که یک ایرانی فقط و فقط زندگی می کند تا همه جا پرچمش بالا باشد؟ حالا که این پرچم بالاست دقیقا مشکل کار کجاست؟ اینهمه سبک و سنگین و بالا و پایین کردن یک جایزه و جشنواره و سخنان پشت تریبون برای چیست؟! خداوکیلی جشنواره ها هدفمندند یا واکنش ها؟
- تبعیض شادی پس از افتخار میان هنر و سایر چیزها
مگر وقتی یک کشتی گیر مدال المپیک می گیرد، همان اولش به هوا نمی پریم و از افتخار قدمان نمی رسد به سقف؟ چرا در مورد فرهنگ و هنر گرفتار افسردگی پس از اعطای جایزه می شویم! چرا در مورد هر چیزی به جز فرهنگ و هنر برای مان مهم نیست اسپانسرشان کجایی بوده و یا طی چهل سال قبل چه کارهای بدی ازشان سر زده؟ چرا ناگهان همه اینها در مورد افتخارات هنری مهم می شوند!؟ تا حدی که اگر آن شخص جایزه نمی گرفت سنگین تر بود! نخ عروسک گردانان در دست کیست و اینهمه دشمنی با هنر و فرهنگ بخاطر چیست؟
- سکوت های مفهوم دار و اظهارنظرات بی معنی!
به این مو قسم اگر اصغر فرهادی زبان مان لال توسط بابا و ننه محترمش قیمه قیمه می شد و به سطل زباله سپرده می شد عکس العمل های ما آبرومندتر بود! چرا مایی که اصولا در مورد هر چیز و ناچیزی بلافاصله نظرات کارشناسی از خود بدر می نماییم، در مورد یک افتخارآفرینی به این بزرگی «سکوت مفهوم دار» اختیار کرده ایم؟ ایکاش قضیه به همین جا ختم می شد چون گروهی هم مانند رسانه ملی طبق معمول «سکوت بی معنی» اختیار کرده اند؛ آنهم رسانه ای که در مورد بی ارزش ترین چیزهایی از دید خودش ارزشی، آنقدر هیجان به خرج می دهد که تا هیجاندان همه ما را پر نکند ول نمی کند؟! البته به شدت زیر عبارت «از دید خودش ارزشی» خط تیره می کشیم تا بخاطر بی ارزش شمردن ارزش ها بر روی مان خط قرمز نکشند! طبعا چیزی را که چنین مرکز ضد فرهنگ؛ هنر؛ ادبیات و.... ارزش بشمارد ارزش واقعی ندارد که هیچ، «ارزشی» هم به حساب نمی آید!
- دقیقا کدام طرف جوب و لحاف؟!
به هر حال فکر نمی کنید اگر چنین جایزه ای مثلاً بوسیله ی یک آلمانی کسب می شد هم اکنون در آلمان چه غوغایی به پا می شد؟ا حتی اگر یک کارت صدآفرین بوسیله ی یک خودی داخلی در یک جشنواره دسته چندم کسب می شد حالا تا چه اندازه این رسانه ملی کپی کار ذوق مرگ می شد؟ بگذریم؛ ما سالهاست که از این رسانه میلی که در کمال صداقت صداها را قطع می کند قطع امید کرده ایم؛ اما بقیه را چه می شود! چرا همگی با هم؛ فرهادی را چوب چند سر فلان کرده ایم؟ چرا شادمانی مان را منوط به تحلیل و کشف میکروسکوپی آخرین حرکات و سکنات و گفتارهای چندین سال گشته او با شمقدری و این که کجای لحاف خوابیده و... کرده ایم؟ چرا پیش از بالیدن به این افتخار ملی می خواهیم بدانیم اصغر دقیقا دقیقا کدام طرف جوب ایستاده است؟ اصلا خیال تان را راحت کنم فرهادی رفته در داخل جوب خوابیده حالا از جانش چه می خواهید؟ پس از این درک و فهم؛ می خواهید چه کنید؟ اصلا شاید نیت بر حذفش را دارید تا از فکر این که کدام طرف جوب و لحاف باشد خلاص شوید؟
- توقعات بیجا از یک هنرمند برنده
چرا مثلاً از دکتر سمیعی و فلان لژیونر ورزشکار و ایرانیانی که ناسا را می چرخانند انتظار ندارید که در کنار حرفه شان برای تان قهرمان بازی کنند؟ مگر در ایران زندگی نمی کنید و نمی بینید آزادی بعد از بیان مشمول چه چیزهایی می شود؟ چرا درک نمی کنید حذف نشدن خیلی بهتر از ماندن و مشکلات مردم را به تصویر کشیدن است؟ فرهادی به قدر کافی به وظیفه اش عمل کرده و با فیلم هایش دردها را عنوان کرده او سوپرمن نیست و یک فیلمساز معمولی است اگر بیشتر از این حرفی بزند می شود مصداق بارز: زبان سرخ سر سبز به باد دادن! همین را می خواهید تا آرام بخوابید؟
- با خومان چند چندیم؟
آیا قاعده بازی را در فرهنگ و هنر این کشور نمی دانید؟ نمی دانید که فاصله ممنوع التصویری با «در مدار بودن» فقط 4 انگشت است؟ سرنوشت فردوسی پور را ندیدید؟ آیا قهرمان شد؟ کدام تان پس از حذف شدن این قهرمان، حمایت، پیشکش برای یکبار هم که شده سراغش را گرفتید؟ ایرادی بر این که خودتان کاری نمی کنید نیست ایرادی بر این که ایستاده اید کنار گود و می گویید لنگش کن هم؛ نیست! ایراد اصلی این است که خودتان هم دقیقا نمی دانید قهرمان چه کسی را باید لنگ کند! اما اگر هم بدانید و اوهم؛ همان را لنگ کرد برای عواقبی که بر سرش خواهد آمد او را گارانتی که نمی کنید هیچ ؛ پشتش را هم خالی می کنید و بازی من نبودم؛ نبودم را شروع می کنید؟
- همیشه بدنبال رسیدن یک قهرمان
چرا همیشه بدنبال یک قهرمان سوار بر اسب سفید هستید؟ چرا می خواهید مانند مسئولین، مقصر مشکلات کشور را به سمت هر کسی به جز خود ببرید تا وجدان تان از اینهمه کم کاری راحت شود؟ شاید هم مثل افخمی حسادت می کنید و با این حرفها و انگ ها می خواهید دلیل بی بخاری تان توجیح شود؟! چرا باید یکی، هم برنده جایزه باشد ؛ هم قهرمان و هم کنشگر سیاسی و البته دقیقا همان سیاستی که فقط شما می خواهید؟ فرهادی باید به ساز چه کسی حرکات موزون انجام دهد؟ آنها که می گویند: چرا فرهادی نگفت: «خوزستان آب ندارد؟» و یا آنهایی که می گویند فرهادی چرا گفت ایران آگاهی ندارد؟ اگر فرهادی نان ایران را می خورد، افتخار هم آفریده است.. او با همه نواقصی که دارد شرف دارد به آنهایی که فقط ری.... اند! چرا او باید جایز الخطا نباشد؟
چرا همگی ناگهان وکیل مدافع ادعای یک دانشجو شده اند که مدعی شده اصغر فرهادی خط به خط از طرح من کپی کرده؟! بنده سال های سال است که مدعیم «سریال آژانس صداقت» از طرح من با عنوان «آژانس دوستی» دزدیده شده است؛ بی زحمت یکی از این وکیل مدافعان دلواپس هم بیاید به داد فریاد من برسد و پرونده من را پیگیری کند!
- مسابقه زیرآب زنی برنده جشنواره کن
انگار قرار شده هر کسی هر رخت چرکی ضد فرهادی دارد دربیاورد و در این مسابقه زیرآب زنی؛ خودی نشان دهد و آن را به نمایش بگذارد! آنهم به جرم این که فرهادی جایزه بزرگ کن را گرفته!!
گویا باید بطریقی اثبات کرد فرهادی نه تنها کار مهمی نکرده بلکه همه ما را خاک بر سر کرده.... بخدا این ادعاها از مدعی شدن شمقدری برای لابی کردنش در اسکار خنده دارتر است کمی به خود بیایید و در موجی و شانتاژهایی که مسئولین ضد فرهنگ ما به رهبری صدا و سیما به راه انداخته اند گرفتار نشوید! آخه اینهمه تبعیض برای شادی در افتخارات ملی برای چیست؟ آیا مردم (و حتی به اصطلاح روشنفکران) بدون آنکه بخواهند و بدانند در چاهی که صدا و سیما برای آنها کنده و تلاش کرده چنین افتخاراتی را بی ارزش کند نیافتاده اند؟ چرا همه محو این هیپنوتیزم ضد فرهنگی رسانه ملی شده اند؟
- حکایت دراز آویز زینتی
این قضیه شده؛ همان حکایت «کراوات» که اگر ساختن و بر زبان انداختن عبارت جعلی «درازآویز زینتی» در پاس داشتن زبان فارسی تاثیری نداشت اما رواج این واژه مسخره برای به دار زدن خود کراوات کافی بود! پس رسانه ملی آنقدرها که فکر می نماییم خنگ نیست و در اموری که باب میلش باشد کلی فسفر می سوزاند و گرد و خاک بپا می کند! حالا هم برای زیر سوال بردن جشنواره و تمسخر جشنواره و جد آبادش کلی شلم انگه بپا می کند! اگر اینها نشانه خشکی فرهنگ نیست پس چیست؟ به امید روزی که کسب یک جایزه جهانی هنری بتواند به اندازه برد عراق و بحرین در فوتبال؛ مستحق پخش سرود قهرمانان باشد!
- هنرمند قهرمان نیست تصویرگر قهرمان است
در پایان باید گفت لازم به ذکر است هنرمند قهرمان نیست و باید مشی قهرمانان را به تصویر بکشد. پس آدرس اشتباهی نروید هنرمند سخنران هم نیست هنرمند تلاش می کند زندگی و خط مشی قهرمانانی مانند امیرکبیر و تختی را به خوبی بسازد تا قهرمانان ما را به جهان معرفی نماید. در عین حال؛ صدای آنها را که صدای مردمشان بوده را به گوش همه می رسانند! سالها قبل از همین صدا و سیما سریالی بنام رامون کاخال که یک پزشک اسپانیایی بود پخش گردید و این فرد بشدت در ایران شناخته شد نامی که تا آن موقع به گوش هیچکس نخورده بود اما به مدد قدرت هنر این قهرمان اسپانیایی در ایران شناخته شد وظیفه هنر و هنرمند همین است و بس.
نتیجه کلی از این متن:
اصغر فرهادی با افتخار اما بدون کنش سیاسی و اجتماعی و... خیلی خیلی بهتر از بنده است با تمامی کنش هایم اما بدون افتخار!
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب