جعلیاتی به نام فردوسی
به گزارش راستابلاگ در فضای مجازی بیت هایی به نام فردوسی نسبت داده می شوند كه نه در شاهنامه جایی دارند و نه نسبتی با قلم این شاعر.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، پیدا کردن شعرهای جعلی اصلا کار سختی نیست و گاه حتی از شعرهای حقیقی در دسترس تر هستند، این شعرهای جعلی تنها حامل نام یک شاعر مشهور هستند تا در معرض نمایش و بازنشر قرار بگیرند و گاهی آن قدر در فضای مجازی حل می شوند که پا به دنیای واقعی می گذارند و در رسانه ها و برخی کتاب های نامعتبر منتشر می شوند.
فردوسی هم از دیگر شاعرانی است که در سال های اخیر نامش پای شعرهای جعلی قرار می گیرد تا شاید اسباب شهرت را برای شاعرنماها فراهم آورد و یا کسانی بخواهند حرف های خودشان را در دهان فردوسی بگذارند.
اما شاهنامه فردوسی، زبان فرهنگ ایران و پیشانی زبان فارسی است و شعرهای جعلی منسوب به او امکان دارد به اشتباه به دست علاقه مندان زبان فارسی در جهان برسد و آنها به خیال خواندن ذهن و زبان فردوسی، چیزی دور از شاهنامه را بخوانند. از همین روی این روزها شاید زدودن شعر فارسی از غبار جعلیات کاری مهم می باشد.
در این جا نگاهی داریم به شعرهای جعلی ای که به نام ابوالقاسم فردوسی نسبت داده شده اند که البته بعد از تشخیص هویت جعلی شان یا صاحبی پیدا نکرده اند یا کسانی که هویت جعلی این ها را آشکار کرده اند، ترجیح می دهند برای پیشگیری از چنین سو استفاده هایی که برای ایجاد شهرت انجام می شود، نام این افراد را منتشر نکنند.
«هر آن کس که او شاد شد از خرد/جهان را به کردار بد نسپرد
رهاند خرد مرد را از بلا/ مبادا کسی در بلا، مبتلا»
«یک مشت گدای عرب از طریق رسیدند/ در میهن جانانه ی ما خانه گزیدند»
«در این خاک زرخیر ایران زمین/نبودند جز مردمی پاک دین
همه دین شان مردی و داد بود/ وز آن، کشور آزاد و آباد بود»
«ز گیتی دو کَس را سپاس/ یکی حق شناس و یکی حد شناس»
«یکی ابلهی شب چراغی بجست/ که بی او نشد عقد پروین درست»
«تو ای دادگستر جهان آفرین/ برازنده آسمان و زمین
فروزان بما فر شاهنشهی/ بما بازگردان کلاه مهی».
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب